Over ons

Waarom wordt een blinde bestuurslid van de stichting Vast = Beter? Even voorstellen. Ik ben Jan Meerpoel (1941), en sinds een aantal jaren volledig blind. Ik heb mijn beroep, ik ben architect, vanwege mijn toenmalige slechtziendheid, moeten opgeven. Ik had toendertijd helemaal geen zin om stil te gaan zitten en ben eigenlijk meteen in het verenigingswerk gedoken. Vanaf dat moment kreeg ik te maken met mensen met funktiebeperkingen. Wat mij toen reeds opviel en wat heden ten dage nog steeds geldt, is het gevecht dat mensen met welke funktiebeperking dan ook, steeds moeten aangaan om hun, specifieke mobiliteitsproblematiek onder de aandacht te brengen. Zelf maak ik regelmatig gebruik van het zogenaamde collectieve, vraagafhankelijke vervoerssysteem voor mensen met een funktiebeperking. Vaak zit ik dan samen met anderen in een taxi of een rolstoeltaxi. Dit gezamenlijke vervoer met derden is, en dat is mijn persoonlijke ervaring, een sociaal gebeuren. Ik denk dat ik dat ook zelf wel uitlok, de gesprekken zijn vaak zeer leerzaam en worden als positief ervaren. Niet zelden gaan de gesprekken over de veiligheid van de passagiers en dan met name passagiers die gebruik maken van een rolstoel of en scootmobiel. Tot mijn schrik kwam ik erachter dat er veel angst, gevoel van onveiligheid en onbegrip bestaat bij bedoelde passagiers. Het gaat dan niet alleen om het ontbreken van goede vastzetsystemen, maar ook de bejegening door de chauffeur. In gesprekken die ik zelf met de chauffeurs voer, blijkt helaas, dat heel veel chauffeurs onervaren zijn in het omgaan met mensen met een funktiebeperking en te onzorgvuldig omspringen met de veiligheidsaspekten. Hoewel ik altijd mijn veiligsgordel vastzet, ben ik tot het besef gekomen dat dat vastzetten toch betrekkelijk is. Want, wat kan er allemaal gebeuren indien bij een noodstop van de chauffeur, een losstaande rolstoel door de wagen vliegt. Dit laatste aspekt heeft mijn enthousiasme gewekt om positief in te gaan op een verzoek om zitting te nemen in het bestuur van de stichting Vast = Beter. Ik hoop in het bestuur een bijdrage te kunnen leveren aan een goede implementatie van veilige vastzetsystemen en een goed veiligheidsbesef bij te brengen bij vervoerders, hun chauffeurs en bij diegenen, die verantwoordelijk zijn voor de aanbestedingen van de diverse vormen van (rolstoel)vervoer.

In mijn loopbaan ben ik sterk betrokken geraakt bij het onderwerp veilig vervoer van rolstoelen en ben mede initiatiator en mede auteur van de Code VVR (Code Veilig Vervoer Rolstoeleninzittenden). Ik heb daarnaast zoveel onnodig gevaarlijke en onbegrijpelijke situaties gezien, dat ik graag wil bijdragen aan het bieden van meer inzicht en begrip bij alle betrokkenen. De Code VVR is één van de (theoretische) instrumenten die houvast kan bieden voor iedereen die zich in deze materie wil of moet verdiepen. De Stichting Vast = Beter streeft naar het hetzelfde, maar geeft de voorkeur aan een praktijk gerichte benadering. Wie ben ik? Ik ben toe aan mijn derde levensfase, ben getrouwd, heb drie volwassen kinderen, woon in Den Haag en geniet van vijf kleinkinderen. Na mijn oorspronkelijke opleiding tot werktuigbouwkundige heb ik verschillende functies bekleed in een machinefabriek. In 1973 ben ik als arbeidsdeskundige in dienst getreden van de toenmalige Gemeenschappelijke Medische Dienst (GMD) en heb mij vanuit die functie gespecialiseerd als technisch ergonomisch adviseur inzake hulpmiddelen en voorzieningen voor mensen met een functiebeperking. Binnen dit werkgebied heb ik mij in het bijzonder toegelegd op rolstoelen, auto´s en autoaanpassingen, communicatiemiddelen, kinderhulpmiddelen en werkplekaanpassingen. Ten tijde van de invoering van de WVG (Wet Voorzieningen Gehandicapten) in 1994 heb ik die functie voortgezet bij Zorgvoorzieningen Nederland NV (thans Argonaut Advies). Vanaf 1999 heb ik mijn kennis en ervaring landelijk ingezet als "manager ergonomische advisering" en was daarmee verantwoordelijk voor de inhoudelijke kwaliteit van de technisch ergonomische advisering binnen het bedrijf. Vanaf 1 januari 2004 ben ik in de gelegenheid om mijn kennis en ervaringen op andere wijze in te zetten. Ik verwacht dat ik met mijn specifieke kennis en ervaring een positieve bijdrage kan leveren aan de doelstelling van de stichting.